Over literatuur en al de rest
Ernalien Reugebrink 17 oktober 1958 - 19 april 1994 Dat ze dood is – dat komt elk jaar terug. In de nacht van 19 april 1994 reed ze van Zutphen naar Deventer, van vrienden naar huis. Dat is dertig jaar geleden vandaag. Een dag die een datum werd. Ze was vermoeid, zeiden de vrienden achteraf. … Doorgaan met het lezen van De dag die datum werd
Ron Elshout ‘Dichter’ zijn is ook meteen deel uitmaken van ‘de poëzie’, van de discussies daarrond (hoe gemarginaliseerd ook), en ik had geen zin om zelfs maar na te denken over wat ik nu precies met die poëzie wil. Niet omdat ik dat nadenken bij anderen zou afwijzen, maar ik wilde (en wil) er zelf … Doorgaan met het lezen van Over de bundel tot op heden…
Womöglich ging es jetzt darum, unsere Gegenwart möglichst grell und restlos auszuleuchten, anstatt in den Leidenschaften der Vergangenheit zu wühlen, um irgendein Stoff für ein biographisches Epos daraus zu gewinnen, [Misschien ging het er nu om ons heden zo helder en volledig mogelijk te belichten in plaats van te graven in de passies uit het … Doorgaan met het lezen van Het verhaal dat we zijn – over o.a. Hilmar Klute
Het is mooi om te zien hoe de bundel blijkbaar bij veel mensen aanslaat. Ik kreeg vanuit Amsterdam de mededeling: 'we gaan bijdrukken. Heb je nog correcties?' Een tweede druk, en dat terwijl ik de presentatie van de bundel (op 10 november j.l.) nog maar net heb verteerd. Op Facebook nam een en ander een … Doorgaan met het lezen van Poëzie & tranen
Interview over Om honing gaat het niet op Klara, 21 november 2023, met Nicky Aerts en Christophe Vekeman.
Ik herinner me nog goed de vage trots die ik voelde wanneer mijn ouders, niet zelden met foto, in 'de Tubantia' stonden, zoals wij zeiden. Dat ging gewoonlijk over een toneelvoorstelling van 'Ons genoegen', een toneelvereniging uit het vlak bij Goor gelegen Diepenheim, die minstens een keer per jaar in Hotel-Café-Restaurant Roelofsen een voorstelling gaf. … Doorgaan met het lezen van Tubantia en melancholie
Het ligt vast: op 10 november wordt Om honing gaat het niet gepresenteerd bij boekhandel De Limerick in Gent. Het is na Komgrond (1988, mijn debuut) en Wade (1991) na dus ruim dertig jaar poëtische stilte, gevuld met proza en essays, met recensies en redacteurschappen, mijn derde bundel. 'Een mooitje,‘ zei mijn uitgeefster, maar zij … Doorgaan met het lezen van Presentatie
Een paar dagen geleden kreeg ik een mail uit Berlijn met in attachment een artikel uit de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Onder de kop 'Herr Oschmann, so war das wirklich mit "Dunkeldeutschland"' wordt bericht hoe talkshowhost Markus Lanz, een beetje een ijdeltuit met desalniettemin een niet onaardig praatprogramma dat iedere dinsdag, woensdag en donderdag te zien is … Doorgaan met het lezen van Als kritiek als gejammer wordt weggezet…
Bij de voorbereiding van de publicatie van Om honing gaat het niet lijk ik scherper op te letten dan ik het ooit bij een van mijn romans deed. Niet helemaal onlogisch, natuurlijk. Hoewel ik bij de ontdekking van een druk- of achtergebleven spelfout in een van mijn romans altijd een klein moment de neiging heb om de … Doorgaan met het lezen van …woont en werkt niet in Gent
Uit de komende bundel:
De eerste drukproef van Om honing gaat het niet is binnen. Het valt me bij het doornemen ervan meteen op hoeveel belangrijker allerlei meer vormelijke aspecten zijn: de positionering van de gedichten op de bladzijde; al voor de proef gestuurd werd: het lettertype; maar ook de breedte van de bladzijden (kunnen de langere regels er … Doorgaan met het lezen van Om honing gaat het niet
Wachten op de liefste. Berlin Hauptbahnhof, Gleis 11, middernacht. Een week ‘De Mening’ in DS Avond laat me altijd een beetje verweesd achter. De dag beginnen met het doorvlooien van een paar kranten, inclusief de hier in Berlijn bezorgde Frankfurter Rundschau, nog wat nieuwssites scannen, door Facebook scrollen, een link of wat volgen, en dan … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 26: Berlijn zonder mening.
Ik heb na een week vol opinies over het recht op topless zonnen het gevoel dat ik het over borsten moet hebben. Dat ik meteen enthousiast ondersteuning wil bieden aan alle vrouwen die zonder bovenstukje op het strand en op zonneweides willen wandelen, in de zee, een meer of een zwembad willen duiken, is deels … Doorgaan met het lezen van Vandaag in DSAvond: Pleidooi voor ontbloting
Vaak kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat getouwtrek rond bepaalde wetten voortkomt uit (al dan niet moedwillig) verkeerd begrepen vooronderstellingen. Neem nu het gedoe rond de natuurherstelwet die zojuist in het Europees Parlement met een uiterst krappe meerderheid werd aangenomen. We hadden al premier De Croo die, na de Franse president Emmanuel … Doorgaan met het lezen van Vandaag in DSAvond: Natuurherstel
Soms kun je geen goed meer doen. Als het gaat om oorlog en vrede, bijvoorbeeld. De oorlog in Oekraïne maakt nog maar eens duidelijk dat mooie, gladde, zuivere, morele standpunten eigenlijk altijd al een fictie waren. Je kon je er goed bij voelen, bij dat pacifisme van je. Alle kernwapens de wereld uit – maar … Doorgaan met het lezen van Vandaag in DSAvond: Helderheid
Met stijgende verbazing lees ik de lof die Mark Rutte krijgt toegezwaaid. De grootste verwezenlijking van de achtereenvolgende regeringen die hij leidde, is dat hijzelf de premier bleef. Zelf snoefde hij vaak dat voor hem ‘Nederland’ voorop stond, wat betekende: zelfs belangrijker was dan de agendapunten van zijn eigen liberale VVD. Maar iemand die zo … Doorgaan met het lezen van Vandaag in DSAvond: vacuüm
In Berlijn bezocht ik een avond over ‘mannelijkheid’, of liever: ‘mannelijkheden’, zoals op de poster stond. De boekhandel zat stampvol, en de gemiddelde leeftijd leek me eerder rond de dertig, dan rond de vijftig te liggen, zoals in onze contreien bij literaire avondjes gebruikelijk is. Minstens evenveel mannen als vrouwen – ook een zeldzaamheid op … Doorgaan met het lezen van Vandaag in DSAvond: mannelijkheden.
Persklaarmakers zijn een pest en een zegen. Bij Querido werkt een hele goeie, al heeft hij een iets te grote allergie voor leestekens, naar mijn zin, met name voor de komma. Zelfs tussen twee op elkaar volgende persoonsvormen haalt hij ze soms weg. Nu lees ik de laatste jaren veel Duits, en in die taal … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 25: Kommas sind komisch
Arno Geiger trekt in zijn laatste boek, Das glückliche Geheimnis, af en toe flink van leer. ‘Nicht an Geist,’ zo schrijft hij bijvoorbeeld over collegaschrijvers, ‘an Charakter mangle es den meisten Schriftstellern und Schriftstellerinnen.’ En hij vervolgt: Es fehle ihnen an Mut zur Ehrlichkeit, ihre Eitelkeit stehe ihnen im Weg, Anbiederung bestimme die Tagesordnung. Aufrichtigkeit sei … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 24: Geiger
'Totale onthouding van ieder genotsmiddel. Van zonsopgang tot zonsondergang. Geen drupje of kruimeltje in de mond. En nee, ook geen kusje of sigaretje. En dat dertig dagen lang. Is die purificatie van geest en lijf niet het grootste angstvisioen van onze kapitalistische consumptie-economie – als iedereen eraan zou meedoen?' Mohammed Benzakour doet in De Standaard van 6 … Doorgaan met het lezen van Leve het lichaam
Vandaag staat in De Standaard een interview met Domien Huyghe, regisseur van een nieuwe film, Zeevonk. Hij stelt in dat interview onder meer dat zijn regiedebuut alles te maken heeft met het vroege overlijden van zijn vader, die stierf toen hij ongeveer 15 jaar oud was. Zeevonk gaat over een tienermeisje dat zich na de dood van haar vader staande … Doorgaan met het lezen van De juiste afstand
Vandaag in De Standaard: Het heeft al bij al nog lang geduurd. Het gemor in 'de provincie' over 'de Randstad' bestaat al heel lang. Nederland is Holland niet, al schijnen ze dat in Den Haag, in Amsterdam natuurlijk, en ook in Rotterdam, de grote steden in de provincies Noord- en Zuid-Holland, wél te denken. De … Doorgaan met het lezen van Boos Boos Boos
Het is in de kringen waartoe ik mijzelf wel reken, en ook door anderen gerekend wordt, — die van de, zeg maar, 'linkse, kritische intellectueel' — niet bon ton om te zeggen, maar ik heb eigenlijk niets tegen een canon. Ik ken alle argumenten tegen het opstellen van een lijst met historische feiten, of tegen een lijst … Doorgaan met het lezen van Leve de canon
Niets zonder herinnering. Bladerend in het werk van Faverey, ter voorbereiding van mogelijke werkzaamheden in de nabije toekomst (vager dan zo kan ik het moeilijk formuleren), stuit ik natuurlijk ook weer op zijn Kretenzers. En ineens dacht ik aan de rampzalige vakantie op Kreta in 2009. Onze dochter was vijf jaar. We hadden de beschikking … Doorgaan met het lezen van Op Kreta
Opruimen, en dan een lezing tegenkomen uit 2008, en denken: Dit is nog steeds van toepassing. Volgens mijn gegevens hield ik die lezing voor wijlen 'De Leeswolf' — ik neem aan in Antwerpen, op één van de 'Dagen van de literatuurkritiek' (of hoe heette het ook alweer precies) die dat tijdschrift elk jaar organiseerde. De … Doorgaan met het lezen van Teruggevonden: over de criticus
Piet Joostens zou ooit een boek schrijven dat Moderne opruimtechnieken of gewoon Opruimtechnieken zou gaan heten — ik ben de exacte titel vergeten. Het is bij mijn weten nooit verschenen. Ik weet niet eens of het ooit geschreven werd. En juist nu had ik het graag eens opengeslagen om te weten wat ik aan moet met alles wat ik … Doorgaan met het lezen van Schoenen
Een paar weken terug vroeg HV op het terras van Eltòn aan het Maria Hendrikaplein waarom ik in De vrouw die niet bestond voor 1989 had gekozen. Het is me al eerder opgevallen dat lezers de relevantie van dat jaar voor alles wat er nu gebeurt, niet onmiddellijk zien, waardoor de roman soms afgedaan lijkt te worden … Doorgaan met het lezen van Muur
Men kan niet niets zijn. 'Niets', was het antwoord dat ik vroeger op de lagere school gaf wanneer me gevraagd werd 'wat ik was' — bedoeld was: was ik katholiek of protestants? Andere mogelijkheden leken er toen nog niet te zijn. Ik was 'niets'. Ik wist toen niet eens dat mijn moeder 'eigenlijk' Nederlands Hervormd … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 23: Nicht Nichts
‘Der Belgier kommt und muß parken’, zo werd mijn komst hier in de Schönhauser Allee een paar weken terug aangekondigd. Men moest mobiliseren. Er is hier tussen voor- en achterhuis een Innenhof waar auto’s geparkeerd staan, en waar ik vorige zomer de mijne kwijt kon, maar nu stond de Smart van Frau Spychala er nog. … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 22: Der Belgier muß parken.
De vrouw die niet bestond mocht langskomen bij 'Uitgelezen', het onvolprezen literatuurprogramma dat nu al zo'n 20 jaar in de Vooruit in Gent maandelijks wordt georganiseerd. De vaste panelleden Fien Sabbe, Anna Luyten en Jos Geysels werden dit keer geflankeerd door Hendrik Vos en Nic Balthazar. https://videopress.com/v/1rdv99oA?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true
Marc Reugebrink — De Inwijkeling 