Vandaag staat in De Standaard een interview met Domien Huyghe, regisseur van een nieuwe film, Zeevonk. Hij stelt in dat interview onder meer dat zijn regiedebuut alles te maken heeft met het vroege overlijden van zijn vader, die stierf toen hij ongeveer 15 jaar oud was. Zeevonk gaat over een tienermeisje dat zich na de dood van haar vader staande … Doorgaan met het lezen van De juiste afstand
Het is in de kringen waartoe ik mijzelf wel reken, en ook door anderen gerekend wordt, — die van de, zeg maar, 'linkse, kritische intellectueel' — niet bon ton om te zeggen, maar ik heb eigenlijk niets tegen een canon. Ik ken alle argumenten tegen het opstellen van een lijst met historische feiten, of tegen een lijst … Doorgaan met het lezen van Leve de canon
Niets zonder herinnering. Bladerend in het werk van Faverey, ter voorbereiding van mogelijke werkzaamheden in de nabije toekomst (vager dan zo kan ik het moeilijk formuleren), stuit ik natuurlijk ook weer op zijn Kretenzers. En ineens dacht ik aan de rampzalige vakantie op Kreta in 2009. Onze dochter was vijf jaar. We hadden de beschikking … Doorgaan met het lezen van Op Kreta
Opruimen, en dan een lezing tegenkomen uit 2008, en denken: Dit is nog steeds van toepassing. Volgens mijn gegevens hield ik die lezing voor wijlen 'De Leeswolf' — ik neem aan in Antwerpen, op één van de 'Dagen van de literatuurkritiek' (of hoe heette het ook alweer precies) die dat tijdschrift elk jaar organiseerde. De … Doorgaan met het lezen van Teruggevonden: over de criticus
Een paar weken terug vroeg HV op het terras van Eltòn aan het Maria Hendrikaplein waarom ik in De vrouw die niet bestond voor 1989 had gekozen. Het is me al eerder opgevallen dat lezers de relevantie van dat jaar voor alles wat er nu gebeurt, niet onmiddellijk zien, waardoor de roman soms afgedaan lijkt te worden … Doorgaan met het lezen van Muur
De vrouw die niet bestond mocht langskomen bij 'Uitgelezen', het onvolprezen literatuurprogramma dat nu al zo'n 20 jaar in de Vooruit in Gent maandelijks wordt georganiseerd. De vaste panelleden Fien Sabbe, Anna Luyten en Jos Geysels werden dit keer geflankeerd door Hendrik Vos en Nic Balthazar. https://videopress.com/v/1rdv99oA?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true
Een fragment uit De vrouw die niet bestond, voorgelezen op het Memento Woordfestival in Kortrijk, 19 maart 2022. Het voorlezen was deel van een interview met Sholeh Razazadeh en mijzelf door Dirk VandenBerghe. De zon scheen. Er stond een frisse oostenwind. https://videopress.com/v/qI9gHDxH?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true
Enige tijd geleden belde een bevriend auteur met de vraag of we nog eens konden praten over het typoscript van zijn nieuwe roman. Ik had zijn nieuwe roman al gelezen, maar nu, zei hij, had zijn uitgever het onzalige idee gehad er een ‘sensitivityreader’ overheen te laten gaan. Hij twijfelde nu toch over sommige passages. … Doorgaan met het lezen van Vandaag in DSAvond: edele aandriften, duistere verlangens
Inmiddels werd De vrouw die niet bestond gepresenteerd in de Gentse Minard Schouwburg. Het is een klein en kostbaar geluk dat de stad Gent de mogelijkheden schept om een boekpresentatie in een heus theater te organiseren, compleet met technici en barpersoneel, zonder dat je als auteur al op voorhand kapitaalkrachtig moet zijn. Zo'n avond wordt … Doorgaan met het lezen van Presentatie van ‘De vrouw die niet bestond’ — 2-2-22 (een reconstructie)
In deze trailer vormen 'Bakschischrepublik' van Herbst in Peking, de band die in 1989 in de DDR met dit nummer een hit had, en 'Kinderhymne', ooit bedoeld als een alternatief volkslied voor zowel Oost- als West-Duitsland, geschreven door Bertolt Brecht en op muziek gezet door Hanns Eisler (overigens ook de componist van 'Auferstanden aus Ruinen', … Doorgaan met het lezen van Trailer De vrouw die niet bestond
Tsitsi Dangarembga was moe. Ze had, zo begreep ik, een rondgang achter de rug langs Duitse boekhandels in heel het land, nadat ze eind oktober in Frankfurt de Friedenspreis des Deutschen Buchhandels 2021 in ontvangst had genomen. Toen ik na maar weer eens een rit met vertraging begin november in Berlijn arriveerde, zat ze in … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 21: november 2021 (2): Tsitsi Dangarembga
‘Was für ‘n Geschmack ist denn das?’ Er bestaat iets wat ‘Berliner Schnauze’ heet, een brutale gevatheid die niet-Berlijners nogal eens op het verkeerde been zet. Ik had in de rokerige Musikkneipe Doors in de Knaackstraße net mijn vaccinatiebewijs laten zien: de QR code zoals die opgeslagen is in mijn Covid.be-app. De wat nors ogende … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 20: november 2021 (1)
Deutschboden van Moritz von Uslar kocht ik een paar weken terug in boekhandel Uslar & Rai in de Schönhauser Allee in Berlijn. De boekhandel is opgericht door Edgar Rai, een auteur van literair werk, en Katharina von Uslar — inderdaad: familie van de auteur van Deutschboden, de zus, om precies te zijn, iets waar ik achter kwam … Doorgaan met het lezen van Deutschboden
L’homme invisible — de foto is genomen ergens in de jaren tachtig. Over waar het was, zijn de meningen verdeeld. De geliefde van toen die de foto nam, meent dat het in Praag was, en stuurt me foto’s van mijzelf op de Karelsbrug met dezelfde jas en das. Ik ben bijna zeker dat het in … Doorgaan met het lezen van Onthechte radicaliteit
Ooit was ik op schrijversbezoek in een klein schooltje. Ik had me goed voorbereid. Het literatuuronderwijs staat dankzij de ene na de andere onderwijshervorming al lange tijd onder druk, en hoewel allerlei experts beweren dat het ‘heus nog wel’ mogelijk is om literatuur te geven, wijst de praktijk uit dat leraren daar door alle andere … Doorgaan met het lezen van Literatuurvaccin. In DSAvond.
April is the cruellest month. Ze komen af en toe op bezoek, de dierbare doden, en april, als alles op uitbotten staat, is zo’n maand dat zus en ook moeder, en dus ook vader, opduiken in mijn studeervertrek, aanschuiven aan mijn schrijftafel, me onderzoekend aankijken. En dan zwijgen we… Ik blader wat in een boek op … Doorgaan met het lezen van Bewegen
Brauerei! (met een tekst van Nora Bossong)
1. Johnson. Oktober in Berlijn — nu al voor het tweede jaar op rij. Dit keer niet in de Sundgauer Straße in Zehlendorf, maar net als afgelopen zomer in de Schönhauser Allee in Prenzlauer Berg, in het huis van Birgit Erdmann en Martin Schult. Ik was op voorhand bezorgd dat het me niet zou lukken … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 19: Oktober
Tomtom kent geen ‘Bork am See’. We zijn juist vanuit Prenzlauer Berg naar Charlottenburg gereden om er Anette Daugardt op te pikken, wier voorstelling Trotz we gaan bekijken in, nou ja, in Bork am See, zo heb ik begrepen. Het ligt in de buurt van Kyritz an der Knatter, legt A. uit, een plaatsnaam waarbij … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 17: Trotz
Op de Stuttgarter Platz staat een man te huilen. Ik zit op het terras van Friends&Friends, een aziatisch restaurantje waar je goedkoop, voor nog geen tien euro, kunt lunchen. Voor mij staat wat op mij nog steeds overkomt als een vaas vol bier. Je bestelt een biertje en krijgt een halve liter. Friend&Friends is het … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 15 (vervolg): Aalmoes
De afgelopen paar jaar heb ik zoveel Duits gelezen, gesproken en gehoord dat ik me er soms op betrap in het Duits over iets na te denken. Nog steeds niet grammaticaal correct. Zelfs wanneer ik niet luidop spreek, frommel ik in mijn gedachten naamvalsuitgangen weg. De afgelopen weken ben ik volop bezig geweest met … Doorgaan met het lezen van Heimat als nachtmerrie
‘Wie vaak verhuist kent de diepgaande verbazing in steeds andere ruimten opnieuw zichzelf te zijn en niet een ander te worden’, schreef Anneke Brassinga in Hapschaar, een prachtig boek dat verscheen in het jaar dat ik naar Gent verhuisde (1998). ‘Wie honkvast is begrijpt niet dat wonen een leergang is. Afscheid nemen, pathetisch gezegd, laten … Doorgaan met het lezen van Huis
Wat is een ‘Tatsachenroman’, vroeg ik me af toen ik de achterflap van Eugen Ruge’s nieuwste roman Metropol (2019) las. Een ‘feitenroman’? Het is natuurlijk niet moeilijk om te bedenken dat het daarbij gaat om een roman (begrepen als: fictioneel verhaal) gebaseerd op historische feiten (begrepen als: waarheid?). Zoiets als een historische roman, denk ik, … Doorgaan met het lezen van Feitenroman
Hier in Berlijn gaat om vier uur ’s middags de zon onder. In de grote winkelstraten hangen alweer lichtslingers onder de arcaden en in Dussmann staat een grote kerstboom. Her en der in de stad bereidt men zich voor op kerstmarkten, terwijl in de Edeka op de Sundgauer Straße al minstens een maand Lebkuchen in … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 13: Brel en Demarczyk
Het Cosima-Filmtheater ligt aan de Varziner Platz, vlakbij de ingang van S-Bahnhof Bundesplatz. Als ik binnenkom heb ik, net als bij Moviemento destijds, het gevoel in een andere tijd te stappen — niet in een kraakpand uit de jaren tachtig, maar in een provinciale bioscoop uit de jaren zestig. Ik wil een flesje chocomel. Ik … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 12: Fragebogen
De meeste Berlijners lopen snel. Grote passen. Op S-Bahnstations word ik links en rechts voorbijgelopen, ook door wat me leeftijdsgenoten lijken te zijn, of zelfs door kranige nog oudere lieden dan ik. Ik kijk altijd wat meewarig naar joggende mensen, naar mensen die in de vele parken die Berlijn rijk is aan allerlei daar opgestelde … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 11: Pflicht
Het Deutsche Theater in de Schumannstraße oogt bij binnenkomst een beetje stijfjes. Het interieur in de hal, waar een man achter een standje wijn en water verkoopt, doet vermoeden dat het theater recentelijk herbouwd is in negentiende eeuwse stijl. Alles oogt nagemaakt. Dat is niet zo. Maar misschien dat de bewoners van dit theater zelf … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 7: Drei Frauen aus Deutschland
Een andere Kiez. Schönhauser Allee, de kruising met de Ebenswalder Straße, Pappel- en Kastanienallee. België is niet het enige land met hopeloos ingewikkelde kruispunten. Als ik in U-Bahnhof Ebenswalder Straße uitstap, ben ik gedesoriënteerd. Het metrostation bevindt zich daar boven straatniveau. Eenmaal op straat loop ik de verkeerde kant op. Na 500 meter dan toch … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 2: Daniela Dahn
“Wenn ich nach Osten komme, fühle ich mich wie ein Fremder...” De taxichauffeuse die ons van een parkeerplaats aan de Sömmeringstraße in Charlottenburg naar ons tijdelijk appartement in Friedrichshain rijdt, zegt het op het moment dat we de Siegessäule net zijn gepasseerd en de Brandenburger Tor recht voor ons ligt. We komen van de première … Doorgaan met het lezen van Thuisverlangen*
Marc Reugebrink — De Inwijkeling 