1. Johnson. Oktober in Berlijn — nu al voor het tweede jaar op rij. Dit keer niet in de Sundgauer Straße in Zehlendorf, maar net als afgelopen zomer in de Schönhauser Allee in Prenzlauer Berg, in het huis van Birgit Erdmann en Martin Schult. Ik was op voorhand bezorgd dat het me niet zou lukken … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 19: Oktober
De ober op het terras van café Anna Blume op de hoek van de Sredzki- en de Kollwitzstraße legt op mijn tafeltje behalve het menu ook een pen en een papiertje waarop ik datum, tijd van aankomst, vermoedelijk tijdstip van vertrek, mijn naam, mijn telefoonnummer en mijn e-mailadres dien te noteren. Mocht zich op het … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 16: het schommelen van de aardkloot
Als ik terugrijd vanuit Berlijn naar Gent ruik ik de sigarettenrook van de avond daarvoor. Achter mijn stoel hangt mijn in de Humana gekochte 'sakko' van Christian Berg, en hij ruikt alsof hij toebehoort aan de kettingroker die ik ooit was. Ik verbeeld me dat ook uit mijn haar sigarettenrook opstijgt. Mijn keel is rauw. … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 14 (slot): Zur Insel
Hier in Berlijn gaat om vier uur ’s middags de zon onder. In de grote winkelstraten hangen alweer lichtslingers onder de arcaden en in Dussmann staat een grote kerstboom. Her en der in de stad bereidt men zich voor op kerstmarkten, terwijl in de Edeka op de Sundgauer Straße al minstens een maand Lebkuchen in … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 13: Brel en Demarczyk
Soms hangt er nevel boven de sporen van S-Bahnhof Sundgauer Straße. En als ik vanuit Charlottenburg via Nikolassee terugspoor naar waar ik nu al weken verblijf, heb ik zelfs wel eens het gevoel dat ik Berlijn uitrijd. Alsof ik zelfs hier niet meer ben. Het stuk van station Grunewald naar Nikolassee moet één van de … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 10: Nevel
Toerist wil ik natuurlijk niet meer zijn. Afgelopen weekend stond in de SZ een artikel waarin correspondenten buitenland van de krant schreven over wat ze in den vreemde misten. ‘Heimat finden’ heette het. Geen vlagvertoon, niet ‘de normen en waarden’, of de slogans waarmee nationalisten gewoonlijk op de proppen komen, inclusief de claim dat ‘iedereen’ … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 5: Ich bin kein Tourist
