De storm duurde nog geen kwartier. ‘Unwetter’, had ik een half uurtje eerder al een moeder op straat tegen haar dochtertje horen zeggen, en dat ze snel op de fiets moest om op tijd thuis te raken. Noodweer. Niet meer dan een kwartier. Wij zaten op het terras van de Meierei in de Kollwitzstraße en … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 18: Unwetter.
Zo stel ik het me voor: dat ik hem zie zitten op het terras van Le Napolitain op de Boulevard des Capucines in Parijs. Natuurlijk Parijs, de stad waar hij in de jaren dertig woonde en werkte. Ik ben vergeten dat we elkaar niet persoonlijk kennen. Ík ken hem. Ik heb zijn boeken gelezen, zijn … Doorgaan met het lezen van Een terrasje met E. du Perron (reeks ‘de verrijzenis’ in de Standaard)
SCHRIJVERS, CRITICI, VERENIGT U! Ook ik heb ze geschreven: van die recensies waarin ik me vrolijk maakte over de geleverde prestatie ten koste van vooral de persoon van de auteur. Dat zou me nu niet meer overkomen. GEHOEST UIT EEN KALE KUT Er bestaat in met name de Nederlandse literatuur een heuse traditie van afzeiken … Doorgaan met het lezen van In Rekto:Verso
