Meestal weet ik het wel ongeveer: wat het omslag van mijn boek moet worden. 'Iets met een hond', zei ik toen in 2019 Zout ging verschijnen, en Annette Portegies van Querido vond de juiste foto. Ik had aanvankelijk gedacht aan een hond met 'een martiale snor', omdat dat schrikwekkende beest de omgeving van het fictieve … Doorgaan met het lezen van Omslag
Als je in Berlijn bent en je zit alleen te werken, ben je dan thuis in Berlijn? Geen uitstapjes naar musea, bioscopen, concerten, parken, zelfs geen cafés. Ik ben nu ruim twee weken op mijn gebruikelijke zomerstek en heb twee keer met mensen afgesproken. Voor het overige zat ik binnen en schreef. Ik ben geen … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 27
Persklaarmakers zijn een pest en een zegen. Bij Querido werkt een hele goeie, al heeft hij een iets te grote allergie voor leestekens, naar mijn zin, met name voor de komma. Zelfs tussen twee op elkaar volgende persoonsvormen haalt hij ze soms weg. Nu lees ik de laatste jaren veel Duits, en in die taal … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 25: Kommas sind komisch
Tomtom kent geen ‘Bork am See’. We zijn juist vanuit Prenzlauer Berg naar Charlottenburg gereden om er Anette Daugardt op te pikken, wier voorstelling Trotz we gaan bekijken in, nou ja, in Bork am See, zo heb ik begrepen. Het ligt in de buurt van Kyritz an der Knatter, legt A. uit, een plaatsnaam waarbij … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 17: Trotz
De ober op het terras van café Anna Blume op de hoek van de Sredzki- en de Kollwitzstraße legt op mijn tafeltje behalve het menu ook een pen en een papiertje waarop ik datum, tijd van aankomst, vermoedelijk tijdstip van vertrek, mijn naam, mijn telefoonnummer en mijn e-mailadres dien te noteren. Mocht zich op het … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 16: het schommelen van de aardkloot
Als ik terugrijd vanuit Berlijn naar Gent ruik ik de sigarettenrook van de avond daarvoor. Achter mijn stoel hangt mijn in de Humana gekochte 'sakko' van Christian Berg, en hij ruikt alsof hij toebehoort aan de kettingroker die ik ooit was. Ik verbeeld me dat ook uit mijn haar sigarettenrook opstijgt. Mijn keel is rauw. … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 14: Zur Insel
De meeste Berlijners lopen snel. Grote passen. Op S-Bahnstations word ik links en rechts voorbijgelopen, ook door wat me leeftijdsgenoten lijken te zijn, of zelfs door kranige nog oudere lieden dan ik. Ik kijk altijd wat meewarig naar joggende mensen, naar mensen die in de vele parken die Berlijn rijk is aan allerlei daar opgestelde … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 11: Pflicht
Bij de Brandenburger Tor is men er klaar voor: de viering van dertig jaar Mauerfall morgen. Er zijn podia gebouwd, de Brandenburger Tor is vanaf de Straße des 17.Juni nog nauwelijks te zien. Boven het wegdek hangt een in de wind ritselend en bewegend tapijt van meer dan 100.000 beschreven stukjes zeildoek. Het is een kunstwerk … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 9: De Unrechtstaat en Badass Female Guitarists
Marc Reugebrink — De Inwijkeling 