Er stond wijn op tafel. Uiteindelijk drie flessen. Dat was minstens anderhalve fles te veel. Er was ook een karaf met water. We hadden een versie van zijn dichtbundel kort besproken, want dat doen we al jaren: net geschreven werk in diverse stadia van (on)voltooidheid aan elkaar laten lezen en er commentaar op leveren. Ik … Doorgaan met het lezen van Amor fati?
Inmiddels is Laatste man nu in de wereld. Er was al een stukje in Knack Focus, dat weliswaar hoofdzakelijk bestaat uit de antwoorden die ik geef op een drietal vragen, maar waarin Marnix Verplancke toch ook nog ruimte vond om te schrijven: Zinnetjes van zes woorden kunnen we allemaal schrijven. Aan de ribben klevende en … Doorgaan met het lezen van In de wereld
https://videopress.com/v/wI28Jt8C?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true Ik had me voorgenomen om het uit het hoofd te doen – nee, ik had het Piet Piryns beloofd. Op een zaal met zoveel mensen was ik niet voorbereid, en hoewel ik normaliter geen last heb van plankenkoorts (tenzij ik iets doe wat ik eigenlijk niet kan; gitaarspelen bijvoorbeeld), was ik nu toch behoorlijk … Doorgaan met het lezen van Nacht van de poëzie – Utrecht, 4 oktober 2025
Meestal weet ik het wel ongeveer: wat het omslag van mijn boek moet worden. 'Iets met een hond', zei ik toen in 2019 Zout ging verschijnen, en Annette Portegies van Querido vond de juiste foto. Ik had aanvankelijk gedacht aan een hond met 'een martiale snor', omdat dat schrikwekkende beest de omgeving van het fictieve … Doorgaan met het lezen van Omslag
Uit Duitsland komt het bericht dat de toentertijd zo riant door de regering Merkel uitgedeelde Corona-Hilfe voor kunstenaars allerhande blijkbaar massaal en integraal wordt teruggevorderd door de regering Merz. Ik kreeg het destijds bepaald warm van de toespraak die Merkel in volle coronatijd op tv hield over het immense belang van cultuur voor de samenleving, … Doorgaan met het lezen van Hoe relevant moet je zijn?
In Christoph Heins eerder dit jaar verschenen roman Das Narrenschiff is sprake van 'een haast anachronistisch aandoend auctoriëel vertelperspectief', schreef Jana Hensel in haar recensie in Die Zeit. Daar moest ik even over nadenken – niet over de vraag of het klopt dat het om een auctoriële verteller gaat (het klopt), maar over de vraag of een vertelperspectief … Doorgaan met het lezen van Das Narrenschiff van Christoph Hein
Als je in Berlijn bent en je zit alleen te werken, ben je dan thuis in Berlijn? Geen uitstapjes naar musea, bioscopen, concerten, parken, zelfs geen cafés. Ik ben nu ruim twee weken op mijn gebruikelijke zomerstek en heb twee keer met mensen afgesproken. Voor het overige zat ik binnen en schreef. Ik ben geen … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 27
Das Philosophenschiff van Michael Köhlmeier was het laatste boek dat ik in 2024 las, en pas het eerste dat ik van deze auteur lees. Het is het verhaal van de architecte Anouk Perleman-Jacob die op haar honderdste verjaardag aan de op die gelegenheid uitgenodigde schrijver vraagt of hij haar leven 'als een roman' vertellen wil. … Doorgaan met het lezen van Duizend en miljoenen
Ik was het al bijna weer vergeten, maar er werd mij een tijd terug een interview afgenomen door Gerard Scharn voor Meander. Het interview mét de bijbehorende gedichten ('Ook dit wordt bos', 'Kale jonker' en 'In en uit de kudde') is hier terug te vinden, maar ik heb de complete tekst hieronder nog eens gekopieerd. … Doorgaan met het lezen van Interview Meander
Poëzie moet klinken, zei Remco Ekkers altijd, en las in zijn colleges alles eerst voor alvorens er over te praten. Vandaag: 'Meneer Cogito's vervreemdingen' uit de door Gerard Rasch in 1990 vertaalde, oorspronkelijk in 1974 verschenen bundel Pan Cogito (Meneer Cogito) van de Poolse dichter Zbigniew Herbert. Het gaat hier om de versie die in … Doorgaan met het lezen van Daggedicht 1
Ernalien Reugebrink 17 oktober 1958 - 19 april 1994 Dat ze dood is – dat komt elk jaar terug. In de nacht van 19 april 1994 reed ze van Zutphen naar Deventer, van vrienden naar huis. Dat is dertig jaar geleden vandaag. Een dag die een datum werd. Ze was vermoeid, zeiden de vrienden achteraf. … Doorgaan met het lezen van De dag die datum werd
Ron Elshout ‘Dichter’ zijn is ook meteen deel uitmaken van ‘de poëzie’, van de discussies daarrond (hoe gemarginaliseerd ook), en ik had geen zin om zelfs maar na te denken over wat ik nu precies met die poëzie wil. Niet omdat ik dat nadenken bij anderen zou afwijzen, maar ik wilde (en wil) er zelf … Doorgaan met het lezen van Over de bundel tot op heden…
Womöglich ging es jetzt darum, unsere Gegenwart möglichst grell und restlos auszuleuchten, anstatt in den Leidenschaften der Vergangenheit zu wühlen, um irgendein Stoff für ein biographisches Epos daraus zu gewinnen, [Misschien ging het er nu om ons heden zo helder en volledig mogelijk te belichten in plaats van te graven in de passies uit het … Doorgaan met het lezen van Het verhaal dat we zijn – over o.a. Hilmar Klute
Het is mooi om te zien hoe de bundel blijkbaar bij veel mensen aanslaat. Ik kreeg vanuit Amsterdam de mededeling: 'we gaan bijdrukken. Heb je nog correcties?' Een tweede druk, en dat terwijl ik de presentatie van de bundel (op 10 november j.l.) nog maar net heb verteerd. Op Facebook nam een en ander een … Doorgaan met het lezen van Poëzie & tranen
Interview over Om honing gaat het niet op Klara, 21 november 2023, met Nicky Aerts en Christophe Vekeman.
Ik herinner me nog goed de vage trots die ik voelde wanneer mijn ouders, niet zelden met foto, in 'de Tubantia' stonden, zoals wij zeiden. Dat ging gewoonlijk over een toneelvoorstelling van 'Ons genoegen', een toneelvereniging uit het vlak bij Goor gelegen Diepenheim, die minstens een keer per jaar in Hotel-Café-Restaurant Roelofsen een voorstelling gaf. … Doorgaan met het lezen van Tubantia en melancholie
Het ligt vast: op 10 november wordt Om honing gaat het niet gepresenteerd bij boekhandel De Limerick in Gent. Het is na Komgrond (1988, mijn debuut) en Wade (1991) na dus ruim dertig jaar poëtische stilte, gevuld met proza en essays, met recensies en redacteurschappen, mijn derde bundel. 'Een mooitje,‘ zei mijn uitgeefster, maar zij … Doorgaan met het lezen van Presentatie
Bij de voorbereiding van de publicatie van Om honing gaat het niet lijk ik scherper op te letten dan ik het ooit bij een van mijn romans deed. Niet helemaal onlogisch, natuurlijk. Hoewel ik bij de ontdekking van een druk- of achtergebleven spelfout in een van mijn romans altijd een klein moment de neiging heb om de … Doorgaan met het lezen van …woont en werkt niet in Gent
Uit de komende bundel:
De eerste drukproef van Om honing gaat het niet is binnen. Het valt me bij het doornemen ervan meteen op hoeveel belangrijker allerlei meer vormelijke aspecten zijn: de positionering van de gedichten op de bladzijde; al voor de proef gestuurd werd: het lettertype; maar ook de breedte van de bladzijden (kunnen de langere regels er … Doorgaan met het lezen van Om honing gaat het niet
Wachten op de liefste. Berlin Hauptbahnhof, Gleis 11, middernacht. Een week ‘De Mening’ in DS Avond laat me altijd een beetje verweesd achter. De dag beginnen met het doorvlooien van een paar kranten, inclusief de hier in Berlijn bezorgde Frankfurter Rundschau, nog wat nieuwssites scannen, door Facebook scrollen, een link of wat volgen, en dan … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 26: Berlijn zonder mening.
In Berlijn bezocht ik een avond over ‘mannelijkheid’, of liever: ‘mannelijkheden’, zoals op de poster stond. De boekhandel zat stampvol, en de gemiddelde leeftijd leek me eerder rond de dertig, dan rond de vijftig te liggen, zoals in onze contreien bij literaire avondjes gebruikelijk is. Minstens evenveel mannen als vrouwen – ook een zeldzaamheid op … Doorgaan met het lezen van Vandaag in DSAvond: mannelijkheden.
Persklaarmakers zijn een pest en een zegen. Bij Querido werkt een hele goeie, al heeft hij een iets te grote allergie voor leestekens, naar mijn zin, met name voor de komma. Zelfs tussen twee op elkaar volgende persoonsvormen haalt hij ze soms weg. Nu lees ik de laatste jaren veel Duits, en in die taal … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 25: Kommas sind komisch
Arno Geiger trekt in zijn laatste boek, Das glückliche Geheimnis, af en toe flink van leer. ‘Nicht an Geist,’ zo schrijft hij bijvoorbeeld over collegaschrijvers, ‘an Charakter mangle es den meisten Schriftstellern und Schriftstellerinnen.’ En hij vervolgt: Es fehle ihnen an Mut zur Ehrlichkeit, ihre Eitelkeit stehe ihnen im Weg, Anbiederung bestimme die Tagesordnung. Aufrichtigkeit sei … Doorgaan met het lezen van Dagen in Berlijn 24: Geiger
Vandaag staat in De Standaard een interview met Domien Huyghe, regisseur van een nieuwe film, Zeevonk. Hij stelt in dat interview onder meer dat zijn regiedebuut alles te maken heeft met het vroege overlijden van zijn vader, die stierf toen hij ongeveer 15 jaar oud was. Zeevonk gaat over een tienermeisje dat zich na de dood van haar vader staande … Doorgaan met het lezen van De juiste afstand
Het is in de kringen waartoe ik mijzelf wel reken, en ook door anderen gerekend wordt, — die van de, zeg maar, 'linkse, kritische intellectueel' — niet bon ton om te zeggen, maar ik heb eigenlijk niets tegen een canon. Ik ken alle argumenten tegen het opstellen van een lijst met historische feiten, of tegen een lijst … Doorgaan met het lezen van Leve de canon
Niets zonder herinnering. Bladerend in het werk van Faverey, ter voorbereiding van mogelijke werkzaamheden in de nabije toekomst (vager dan zo kan ik het moeilijk formuleren), stuit ik natuurlijk ook weer op zijn Kretenzers. En ineens dacht ik aan de rampzalige vakantie op Kreta in 2009. Onze dochter was vijf jaar. We hadden de beschikking … Doorgaan met het lezen van Op Kreta
Opruimen, en dan een lezing tegenkomen uit 2008, en denken: Dit is nog steeds van toepassing. Volgens mijn gegevens hield ik die lezing voor wijlen 'De Leeswolf' — ik neem aan in Antwerpen, op één van de 'Dagen van de literatuurkritiek' (of hoe heette het ook alweer precies) die dat tijdschrift elk jaar organiseerde. De … Doorgaan met het lezen van Teruggevonden: over de criticus
Een paar weken terug vroeg HV op het terras van Eltòn aan het Maria Hendrikaplein waarom ik in De vrouw die niet bestond voor 1989 had gekozen. Het is me al eerder opgevallen dat lezers de relevantie van dat jaar voor alles wat er nu gebeurt, niet onmiddellijk zien, waardoor de roman soms afgedaan lijkt te worden … Doorgaan met het lezen van Muur
De vrouw die niet bestond mocht langskomen bij 'Uitgelezen', het onvolprezen literatuurprogramma dat nu al zo'n 20 jaar in de Vooruit in Gent maandelijks wordt georganiseerd. De vaste panelleden Fien Sabbe, Anna Luyten en Jos Geysels werden dit keer geflankeerd door Hendrik Vos en Nic Balthazar. https://videopress.com/v/1rdv99oA?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true
Marc Reugebrink — De Inwijkeling 